Cybercrime: bedreigingen en antwoorden

In 2001 schreven Bruinsma, Haen-Marshall en Van de Bunt in hun toekomstvisie op de misdaad en de criminologie dat ontwikkelingen in de ICT nieuwe gelegenheden zouden bieden aan het plegen van traditionele misdrijven zoals diefstal, stalking, kinderpornografie, mensenhandel en seksuele intimidatie. Dezelfde ontwikkelingen zouden ook tot nieuwe vormen van criminaliteit leiden.

Deze voorspelling is meer dan bewaarheid. Enkele voorbeelden: via een misdrijf als carding wordt op het internet illegaal gehandeld in betaalkaartgegevens; via ransomware worden computers ‘gegijzeld’; botnets leggen netwerken plat; en dankzij het TOR-netwerk en encryptie kon iemand als Robert M. kinderpornografisch materiaal uitwisselen. Aan de andere kant biedt ICT tal van nieuwe mogelijkheden voor criminaliteitsbestrijding. Zo laten daders bij het gebruik van ICT tal van sporen na. Verder zou de overheid in sommige situaties kunnen ‘terughacken’, zoals onlangs is voorgesteld door de minister van Veiligheid en Justitie.

Gaan de hierboven beschreven oude en nieuwe soorten misdrijven ook samen met een ander type dader? Hoe opereren cybercrimedaders en hoe pakt de overheid hun opsporing aan? Hoe reageren (potentiële) slachtoffers op de dreiging van cybercrime? In hoeverre is de rechtstaat in het geding als een overheid zich bedient van het heimelijke toegang verschaffen tot computers? Deze en andere vragen zullen door verschillende sprekers tijdens dit seminar aan de orde worden gesteld.